Pierwszy czerwca. Dzień Dziecka.

Z całą miłością jaką mam w sobie dziękuję wraz z M. naszym dzieciom za wspólną przygodę zwaną życiem. Za spotkanie w tym czasie i w takiej konstelacji. Za pierwszy rozbłysk światła w moim brzuchu w momencie, gdy poczułam, że już jesteś z nami, Julio – we mnie. Za dar rozszerzonej intuicji oraz pierwotnego, wręcz zwierzęcego wyostrzenia zmysłów, Maksymilianie. Za wybranie nas na rodziców. Za doświadczenie porodu,  jako procesu łączącego alchemicznie przeciwności – ból i ekstazę. Za Wasz głos z góry, który kazał mi kilkanaście lat temu zebrać wszelkie, wtedy trudno dostępne informacje na temat porodu lotosowego i w ten sposób Was przywitać. Za ogromną inspirację, którą wnosicie w nasze życie. Za to, że budzicie w nas odwagę, aby żyć po swojemu. Za to, że pokazujecie nam jak stawać w swoim zdaniu, często pod prąd „normom” i bez zgniłych kompromisów. Za to, że wskazujecie na to, co jeszcze w nas nieuleczone. Za to, że potraficie, także nam, mówić „nie”.

I dzisiaj składam również życzenia Tobie i Sobie. Dziecku w Tobie i Dziecku we Mnie.

Wysyłam intencję, aby dzieci w nas:

• zawsze były szczęśliwe
• pamiętały co to radość i śmiech
• pozostały spontaniczne i nieograniczenie twórcze
• potrafiły angażować się całkowicie i bez reszty
• ufały
• miały ciekawość świata i życia
• patrzyły na każdą napotkaną osobę i każde doświadczenie oczyma odkrywcy
• bawiły się
• miały kontakt z ciałem i dobrze się w nim czuły
• znały swoje potrzeby
• komunikowały wprost
• zawsze wybierały „mogę i pragnę”
• POZOSTAŁY DZIEĆMI

Miłości, przyjaźni, zaufania, szacunku i wiele zachwytu w tej wewnętrznej relacji Ci życzę.

Z miłością

Joanna Smoleńska – Moc Gepardzicy