~Życzę sobie postradania umysłu~

…tego co przed wiekami sercu wojnę wytoczył i na ścieżkę tworzenia szalonego świata wkroczył. Życzę sobie dziś postradania umysłu.

Tego co w kamuflażu słów wyszukanych chowa lęk i ego.

Tego co czucie ciała zagubił, tak że cierpienie rozkosz przykryło.

Tego co kazał uwierzyć w małość, grzeszność, niewystarczalność, winę i niedostatek. Tego co wciąż na nowo chce cpać dramat.

Tego co kompulsywnością prawdę zasłania…..

Życzę sobie dziś postradania umysłu – tego co wbrew sercu.

Po cóż mi umyślne wypowiedzi, riposty, komentarze, dyskusje, analizy zdarzeń (oj jakże przyjemne kiedy gładko płyną – dla ego to nagroda niczym piątka w szkole), gdy ich owocem podział i kłótnia?

Po cóż mi umysł, który z mocy mej mnie obdziera (teraz uklęknij, tutaj patrz, dłużej patrz, nie odwracaj się, zakoduj, dzisiaj walcz….)?Przyszłam tu dla Życia, nie bycia pokarmem, więc rezygnuję z bycia sterowalną.

Po cóż mi umysł, który chciał uwierzyć, że “czyniąc sobie Ziemię poddaną” i zabijając własną Mamę pozwoli nam dobrze żyć?

Po co mi umysł, który mur zbudował, bym duchowej natury nie była świadoma?

Wolę mam postradać wszystko co powyższe. Niech się rozblokuje, odkoduje, z programów oczyści.

Mam ja już dla umysłu wizję całkiem nową. Pojęłam jak stać się wielowymiarową. Wspomnienia urzeczywistniam, czuję w sposób nowy, gdzie splot słoneczny i serce to portal dla przyszłej “rozmowy”. Ciałem się wciąż cieszę, lecz już dziś doświadczam , że rozkosz nieziemską w energii osadzam.

Wspaniała Kobieto, Tobie się dziś kłaniam i życzę Ci tego czego pragniesz sama. Stań się kimkolwiek, aby w zgodzie z sobą.

Maginią, Szamanką, Uzdrowicielką, Wiedzącą, Czującą, Widzącą, Matką, Kochanką…… Sobą. Cokolwiek postanowisz niech Ci się zDARzy.

Niech wszystko co z Miłości i Światła połączy się w nas i dla nas.

Joanna