Jeśli kiedykolwiek byłaś w górach, jeśli choć raz weszłaś na szczyt to wiesz, że takiej rozległości przestrzeni nie znajdziesz na ograniczonej powierzchni miasta. Ani tym bardziej w ……ummm…dajmy na to egipskiej rezydencji all inclusive, gdzie zafundują ci full żarcia i…. grube mury. I jesteś przekonana, że to życie, a to tylko zorganizowany wybieg ze sztucznie podlanym trawnikiem na pustyni. Chwilowy brak wody w kranie, powoduje, że z trawnika w moment nic nie zostanie.

To wstęp do historii o zależnym umyśle.

Umysł jest potężnym narzędziem, stanowiącym składową mocy kreacji. Jednak gdy jest zależny, gdy jest skuszony obietnicą chwilowej euforii, imitującej szczęście, gdy zaprogramowany jest lękiem, to tak jakbyś stała u podnóża góry i mówiła sobie: Jakie widoki? Przecież tu tylko las i skały!, Mam wejść na górę? To niemożliwe, Po co mam się męczyć? Oglądnę w telewizji film i zobaczę.

I tak wierząc i polegając na innych i na telewizji pozostajesz zależna i nie masz własnych wizji.

Po czym poznasz, że twój umysł jest zależny?

Po tym, że jesteś w nieustannej reakcji na otoczenie. Cała jesteś reakcją.

Na nagłówek w gazetach. Na wiadomości w tele. Na łupanie w kościach. Na opinie sąsiada. Na dzieci swych sposób bycia. Na….wszystko.

I co ważne, reakcje te nie dają ci spokoju. Podsycają wahadła destrukcyjnego strachu oraz splątania.

Co zrobić?

Zanim zareagujesz nawykową paplaniną, emocjonalną znaną ci reakcją, zatrzymaj się. Zobacz, poczuj, że możesz wybrać inaczej.

To decyzja.

A świadoma decyzja otwiera wrota wolności dla zależnego umysłu.

To jak? Paplasz czy otwierasz wrota?

Zawsze możesz poprosić o wsparcie i inspirację niezależnego umysłowo…..kota.

BOGOSTAN- TWOJA PRAWDZIWA NATURA

Joanna