Na ciężkości życia?

Na trudzie i kłodach pod nogami?

Jak najbardziej można, lecz z każdym dniem będzie cię to kosztowało więcej energii i wysiłku.

Matryca starego świata też ma swoje potrzeby, więc zaśsie ochoczo energię przywiązanych kurczowo do formy i struktur 3D. Tym bardziej, że chętnych do karmienia odchodzącego egergora z każdym dniem coraz mniej.

A może by tak zmienić optykę.

Zamiast “niestety, jesteśmy w zmianie” otworzyć serce i zobaczyć do czego cię ta zmiana zaprasza.

A co jeśli to co się wydarza jest zaproszeniem do mistrzowskiego objęcia umysłu i emocji?

A co jeśli uczysz się właśnie że jesteś istotą wielowymiarową?

Co jeśli masz szansę doświadczyć swojej kreacji i nareszcie wziąć za nią odpowiedzialność?

Trzymanie się zewnętrznej formy i ego, to kiepskie rozwiązanie. Co najwyżej wzniecisz teraz jeszcze jakąś gównoburze i być może zobaczysz….ups….że mało kto cię już słucha….

Czas autorytetów przykutych do hierarchii odchodzi.

Jesteśmy obecnie w przestrzeni serca. A to jest dostępne wszystkim. Gdy uchylą drzwi wyszczekanego umysłu i zejdą głębiej. Do serca. Do duszy. I w tej przestrzeni, przestrzeni serca, łączymy się na nowo.

Serce mówi: nie gadaj już, pokaż mi jak kochasz.

I idzie tam gdzie jest kochane i gdzie może kochać.

Tylko tyle i aż tyle.

Więc na czym się koncentrujesz?

Jesteś gotowa na przejrzeniu się w lustrze własnych przekonań?

Gotowa na czas samostanowienia?

Gotowa na Bogostan?

Joanna