Gdy popatrzysz na życie jak na nieustanną zmianę, gdy popatrzysz na stawanie się dzień po dniu coraz to inną istotą, zobaczysz momenty pomiędzy.

Pomiędzy tym w jakim miejscu byłaś wczoraj, a w jakim jesteś dziś.

Pomiędzy tym jak wczoraj odczuwałaś, a jaka jest dziś twoja mapa czucia.

Pomiędzy tym co wczoraj uznawałaś za ważne, a tym co dziś jest zasilane twoją uwagą.

Przestrzeń pomiędzy, zauważona i poczuta, pozwala docenić drogę, którą przeszłaś. Pozwala zobaczyć ile pracy w odkrycie prawdy o sobie włożyłaś, by stwarzać siebie na nowo i na nowo. Bo życie to proces tworzenia.

Dla mnie najgorszą rzeczą chyba byłoby usłyszeć: “nic się nie zmieniłaś”.

Jakie to byłoby smutne!

Mogłoby to oznaczać, że nie uczę się życiowych lekcji.

Że nie buduję świadomości siebie.

Że nie wzrastam.

Że nie dojrzewam do kolejnych etapów.

Że moje ciało nie nosi dumnie śladów mojej historii.

Że nie obejmuje swojej mocy.

A przecież po to tu przyszłam, by wzrastać zamiast próbować zatrzymać czas.

Momenty pomiedzy bywają różne.

Czasem są króciutkie w rozumieniu ziemskiego czasu.

Jedna myśl dająca zrozumienie…

Jeden wgląd otwierający postrzeganie…

Jedno spotkanie stające się filarem lub trampoliną do wyższych wymiarów siebie….

Czasem zaś są długie, płyną ludzkimi latami.

Przebudowanie wewnątrz siebie tego, co było wielowiekowymi programami mindsetu…

Uwolnienie niskowibracyjnych wzorców…

Objęcie swojej duchowej natury…

Opanowanie umysłu….

Nauczenie się odpowiedzialnego operowania swoją mocą….

I wreszcie najdłuższy ludzko – ziemski moment pomiędzy, ten który spina życie klamrami narodzin i śmierci.

Co w tym pomiędzy? Ile mniejszych pomiędzy zmieścisz w tym?

Pomiędzy to też jeszcze inny wymiar – to tkanie połączeń.

Z sama sobą, na różnych liniach czasoprzestrzeni.

Z ludźmi.

Z Gaja – Matką Ziemią.

Z innymi kształtami życia:

Zwierzętami,

Roślinami,

Kryształami,

Istotami niewcielonymi.

To doświadczenie Dusza do Duszy.

(Jest jeszcze jeden wydźwięk pomiędzy. Wahałam się czy w ogóle o nim wspominać, bo w tej przestrzeni to skamielina nieużyteczna i pożegnana. Wskazuje na brak świadomości swojej mocy sprawczej i trzyma w pozycji bezwolnej ofiary. To pomiędzy młotem i kowadłem. Wrzucam dla przypomnienia, że to twoje standardy wewnętrzne tworzą wszystko, kowadło i młot też).

Na koniec kłaniam się z wdzięcznością mej drodze i wszystkim pomiędzy, które sprawiły, że jestem kim jestem.

Obecnie nie popełniam błędów, a rozwijam świadomość.

Obecnie nie posiadam zwierząt, a wspólnie wybieramy siebie, by razem kształtować przestrzeń.

Obecnie nie jestem w związku małżeńskim, a przez transformacje i transmutacje naszych historii jesteśmy, by służyć innym.

Obecnie nie podniecam się tanim wizerunkiem sek$u, a wchodzę w głęboką świadoma wymianę, w której stajemy się sobą nawzajem.

Obecnie nie zakochuję się, a kocham i rozpoznaję bratnie dusze.

Obecnie nie granice cielesne wyznaczają JA lecz doświadczam siebie w wielu wymiarach.

Obecnie skuteczniej ważne rzeczy komunikuję pozawerbalnie używając jezyków energii, niż używając słów.

Obecnie nie zaklinam świata by było pomyślnie lecz świadomie kreuję.

Obecnie nie walczę ze swoim cieniem, bo to on pozwala mi uczyć sie swojego światła.

Obecnie nie prowadzę biznesu lecz staję się obfitością i tworzę obfitość.

Obecnie nie wątpię w to co czuję, a świadomie rozwijam swoją intuicję i odczuwanie subtelne.

Obecnie nie pcham na siłę projektów i celów, a pozwalam na flow i rozwiązania lepsze niż potrafię sobie wyobrazić.

Obecnie nie szukam aprobaty lecz pozwalam sobie na niedopasowanie.

Obecnie nie trzymam się medycyny lecz medytacją, praktyką ruchową, dbałością o energię i zrozumieniem poziomów subtelnych kształtuje zdrowie, spokój, sprawność i rozkosz doświadczania ciała.

Obecnie nie zdaża mi się czuć energii, ale jestem energią.

Pomiędzy, pomiędzy…

Pozostając w ciekawości kolejnych pomiędzy.

Z miłością

Joanna