Być może się oburzysz. Żachniesz się, że guzik prawda, przecież chcesz dla siebie wszystkiego najlepszego. Jak każdy.

Świetnej pracy, cudownej, namiętnej, głębokiej relacji partnerskiej, kochającej się rodziny, radosnych relacji z bliskimi i znajomymi, zdrowia, wolnego czasu, spokoju i….miliona w lotka.

Hmm….nie do końca ci wierzę.

Dlaczego?

Bo wiem, że jak wybierasz tak się staje.

Bo wiem, że gdy dajesz sobie, tak prawdziwie, masz o wiele więcej powodów do wdzięczności niż narzekania. Właściwie powody narzekania znikają, bo twoja optyka widzenia ich jest inna. Aktywne rozwiązywanie (choćby aktywność dotyczyła “tylko” strefy mentalnej lub emocjonalnej – tak, tak aktywność to nie tylko działanie widoczne na zewnątrz) nie idzie w parze z mentalnością ofiary.

Bo wiem co cię powstrzymuje przed pozwoleniem sobie na dobrostan i obfitość.

Skąd?

Z własnej drogi. Tej, którą przeszłam, i tej którą idę. Wiem gdzie byłam i wiem gdzie jestem. I co najważniejsze WIEM DOKĄD IDĘ.

“Chcę” jako chciejstwo nie zadziała. Nie hu hu.

“Chcę” jako pragnienie z serca poparte decyzją, oooo, to ma moc.

Czym jest zatem ta decyzja?

– to wybór swoich standardów, poniżej których nie zejdziesz, choćby skały srały.

– to gotowość do zmiany

– to odwaga, by skonfrontować się ze swoimi lękami i obawami

– to chęć poszerzenia swoich horyzontów, zainspirowania się drogą, którą już inni przebyli.

– to chęć szukania możliwości, a nie tylko podążanie mentalnymi koleinami. To otwieranie umysłu na nowe sposoby funkcjonowania.

– to gotowość do pracy nad sobą, obserwacja własnych myśli, emocji i schematów reagowania.

To zdecydowanie, by przebudować wszystko to, co stoi w opozycji do twoich pragnień.

– to odwaga, by z pewnymi miejscami i ludźmi się rozstać

– to odpowiedzialność za własny wewnętrzny świat, szczególnie za obszary bagna.

Reasumując – to uczynienie siebie priorytetem, odkrywaniem siebie – pasją, a bycie z sobą -rozkoszą.

Wtedy argumenty monologu wewnętrznego typu: nie znajdę lepszej pracy, lepszego/ej partnera/ki, szkoda mi pieniędzy, nie dam rady, to niemożliwe, rozpadają się jak domek z kart.

Wraz z decyzją zaczynasz budować dom na solidnych fundamentach i do tego “z ogrodem pełnych darów jakich ci potrzebna” (cyt. Shataqs)

~~~~~~~

Pierwszy tydzień września, początek nowego roku szkolnego.

Czuję ogromną wdzięczność.

Za to, że powrót do pracy napełnia mnie taką samą radością jak wyjazd na urlop (nie zawsze tak było – pamiętam jeszcze to cierpienie powrotu i swój stan po 3 dniach pracy, jakby urlopu nie było).

Za slow poranki i śniadania z rodziną, gdzie dzieci nie pędzą cwałem do szkoły).

Za to, że otwieram kalendarz na ten tydzieńj i szczęście spotkania z Wami oraz różnorodności działań wypełnia moje serce.

Za przestrzeń, która mam w sobie.

Za pracę na powietrzu i słońcu (w takim miejscu piszę teraz posta).

Za poczucie sensu.

Za możliwość działania we własnym rytmie.

Dałam to sobie.

I ty też możesz.

Joanna

P.S.

W tym miesiącu mam przestrzeń na pracę Soul Coachingową dla dwóch osób.

Gdy życie na wlasnych zasadach cię wzywa, gdy moja opowieść porusza w tobie tęsknotę za spełnieniem, napisz do mnie, zobaczymy jak mogę cię wesprzeć.

www.joannasmolenska.pl/kontakt

Tel. 602670675