Jest tylko jedna osoba w Twoim życiu, która warto pokochać bez pamięci, całkowicie, z pełną akceptacją. Dopiero ta osoba pokochana w ten sposób, otworzy Twoje serce na miłość do ludzi i świata. Spowoduje, że już nigdy nie poczujesz się samotna i opuszczona. Tą osobą jesteś TY.

Jednak całkiem często ludzie decydują się przekazać zaszczytny tytuł „Osoby Najważniejszej w Ich Życiu” osobie drugiej. Jest to tym bardziej trudne i zawiłe, że adresatami tytułu są najczęściej bliskie im osoby: partnerzy, dzieci, rodzice, rodzeństwo, przyjaciele. Ludzie, z którymi są połączeni uczuciem.

Jeśli do tego dołączyć wychowanie grzecznej, uprzejmej dziewczynki oraz wpajane przez lata przekonania jak okropnie jest myśleć najpierw o sobie, to bałagan w głowie gotowy. Bajzel, który kształtuje Twoje zachowania, wyrażanie siebie i narzuca wzorce, w których nie jest Ci wygodnie. No bo jak, dziką gepardzicę wtłoczyć w kształt potulnej owieczki.

A właśnie owcą się stajesz, gdy idziesz przez życie w rytm głosów: „nie bądź egoistką”, „jak Ty się zachowujesz”, „nie wypada”, „nie wychylaj się”, „myślisz tylko o sobie”, „wstyd mi za ciebie”, „rozczarowujesz mnie”, „jesteś niewdzięczna”.

I możesz być pewna, że któryś z tych głosów lub podobny, dosięgnie Cię któregoś dnia, gdy postanowisz odzyskać tytuł „Najważniejszej Osoby w Twoim Życiu”.

Jednak prawowita właścicielka tytułu jest tylko jedna. I warto na powrót go sobie nadać, gdyż:

• nikt nie stanie za Tobą tak mocno jak Ty sama
• nikt nie określi lepiej Twoich standardów niż Ty sama
• nikt nie zna Ciebie lepiej niż Ty sama
• nikt nie nada sensu Twojemu życiu, tylko Ty sama
• nikt nie określi celu Twojego życia, jeśli nie zrobisz tego sama
• Twoje życie możesz wypełnić tylko Ty sama
• przyjdzie moment, u kresu życia, przez który będziesz musiała przejść sama…

Dobrze więc znać siebie, lubić siebie, szanować siebie, pokochać siebie. Wtedy dopiero paradoksalnie zaczynasz kochać innych. Bez przywiązania, bez oczekiwań, bez strachu, bez kurczowego trzymania się. Zdrowo. Głęboko. Prawdziwie.

Z takiego stanu korzystasz nie tylko Ty, ale i całe Twoje otoczenie. Nie wchodzisz po prostu w pewne sytuacje, nie pozwalasz sobie na pewne rzeczy. Nie poświęcasz się, nie godzisz się na coś, czego nie chcesz lub nie jest zgodne z Tobą, nie zaniżasz swoich standardów. Z miłości i z szacunku do siebie. I tym samym pokazujesz innym jak stać za sobą, jak dawać z miejsca serca, a nie powinności, jak dbać o innych mądrze, a nie z obowiązku, jak szanować swoje granice i odczucia, a nie eksploatować się.

Kochając siebie nie będziesz się niszczyła uczuciem żalu czy nienawiści. Szanując siebie nie poniżysz kogokolwiek. Nie będziesz obciążać innych własnymi oczekiwaniami, bo przecież sama możesz się o siebie zatroszczyć. Dbając o siebie i swoje granice, zaakceptujesz w sobie złość czy święty gniew. Taka przestrzeń jest czymś najlepszym, co możesz dać sobie i bliskim.

Kochanie siebie jest także najpiękniejszym komfortem życia. Bo gdy „Ja”,” Mnie”, „Sobie” wypływają z głębi serca, już nigdy nie będziesz miała dylematu, że jesteś „za bardzo”. W myślach, w mowie i w zachowaniu.

Z miłością

Joanna Smoleńska- Moc Gepardzicy